Dydelf wirginijski, opos

Opis

Dydelfy wirginijskie są torbaczami o krótkim ciele. Ich sierść jest przeważnie szara, ale może przybierać również od czerwonawego i brązowego koloru, aż po czarnawy odcień.  Wyodrębniają się w niej dłuższe włosy o białych końcach. Ich pyszczek jest biało-szarawo-bladego koloru. Ich uszy są duże i mają one długi, pozbawiony włosów ogon chwytny, którego używają jako dodatkowego członka.

Etologia

Dydelfy wirginijskie mogą mieć aż do trzech miotów rocznie. Mają bardzo krótki okres ciąży, od 12 do 13 dni, i rodzą od 20 do 30 młodych, z których przeżyje jedynie 13, ponieważ samica posiada jedynie 13 sutków, przy których młode powinny pozostać bez przerwy od 50 do 70 dni. Później wspinają się one na plecy matki, gdzie przebywają aż do osiągnięcia 4 miesięcy.

Ciekawostki

Są osobnikami występującymi samotnie i prowadzącymi nocny tryb życia. Dydelfy wirginijskie znane są z tego, że zapadają w stan katatoniczny, gdy grozi im niebezpieczeństwo. Zwierzę pozostaje w bezruchu i wydziela silny zapach. Nie mniej jednak, niniejsze zachowanie jest rzadkie. Zwykle pokazują one zęby i zachowują swoją pozycję lub uciekają.